حضرت ابوالفضل العباس(ع)، با لبابه دختر عبیدالله بن عباس، پسر عموى پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله، ازدواج نمود.[۱]
 لبابه، از بانوان بزرگ زمان خویش بود و در فضایى آکنده از نور و قرآن و مالامال از عطر روح نواز محبت به خاندان وحی، دیده به جهان گشوده و در سایه سار «قرآن و عترت» تربیت یافته بود. مادر لبابه، ام حکیم جویرى دختر خالد بس قرظ کنانى است.[۲]
 تاریخ ازدواج چندان مشخص نیست اما از سن فرزندان حضرت عباس(ع) مى توان حدس زد که ازدواج او بین سال هاى ۴۰ تا ۴۵ هجرى صورت گرفته و اینکه سن او هنگام ازدواج بیست سال بوده است. ثمره این پیوند فرزندانى به نام هاى عبیدالله، فضل، حسن، قاسم ویک دختر بود.[۳] اما بین تاریخ نگاران د رتعداد آنها اختلاف نظر وجود دارد.
 برخی، حضرت عباس(ع) را صاحب دو فرزند به نام هاى عبیدالله و فضل دانسته اند[۴] و برخى دیگرعبیدالله، حسن و قاسم[۵]و برخى نیز عبیدالله و محمد را فرزندان او بر شمرده اند.
پس از شهادت حضرت عباس(ع) و فرزندان او در کربلا، لبابه به عقد زید بن الحسن(ع) «فرزند امام مجتبی(ع)»در آمد و از او صاحب دخترى به نام نفیسه گردید.
 برخى دیگر نوشته اند: او از زید، فرزند پسرى به دنیا آورد و نام او را حسن گذاشت. بنابراین،‌ «حسن» پسر حضرت عباس(ع) نبوده بلکه نوه حضرت مى باشدکه از روى اشتباه در ردیف فرزندان او ذکر شده است.

[۱] .ابوعبدالله المصعب بن عبدالله بن المصعب الزبیری، نسب قریش، دارالمعارف للطباعه و النشر، ۱۹۵۳ م، ج۱، ص ۷۹؛ المحبّر، ابو جعفر محمد بن حبیب البغدادی، بیروت، منشورات دار الافاق الجدیده؛ بى تا، ج ۱، ص ۴۴.
 [۲] .عبدالرزاق المقرم، العباس(ع)، نجف، مطبعه الحیدریه، بى تا، ص ۱۹۵.
 [۳] .همان.
 [۴] .السید عبدالمجید الحائری، ذخیره الدارین، نجف، مطبعه المرتضویه، ۱۳۴۵ ق، ج ۱، ص ۱۴۵؛ وسیله الدارین، ص ۲۷۸.